| Begin |
Een vrouw en een man woonden al heel lang samen. De jaren gingen voorbij. De man begon zich af te vragen - houdt ze echt van me? |
| Toenemende actie |
Iedere keer dat hij het vroeg, zei ze alleen maar: hoe kun je zoiets vragen? Hij raakte geobsedeerd door zijn gedachten. Hij was er zeker van dat ze niet meer van hem hield! Uiteindelijk besloot hij het haar voor eens en voor altijd te vragen.
Uiteindelijk antwoordde zij: nou, als een koele bries op een warme dag...
|
| Climax |
De man werd wanhopig. Een koel briesje ... Ze houdt niet echt van me! Ik kan hier niet blijven. Ze moet haar leven leiden. Ik moet haar verlaten.
De volgende dag pakte hij zijn tas en vertrok. Hij begon langs de weg te lopen. De hellingen waren steil. Het was een zomerdag. De zon scheen fel. Geen boom in de buurt. Hij kon nauwelijks ademen, zo heet was het. Hij ging aan de kant van de weg zitten om adem te halen. Hij stierf van de hitte!
|
| Vallende actie |
Opeens kwam er een koele bries die als een verkoelende hand over zijn voorhoofd ging. Toen herinnerde hij het zich: een koel briesje op een warme dag - dat was wat ze had gezegd! Maar het was niet zo gek! Dat was goed! Kon het echt beter? Hij draaide zich om en ging de lange weg terug naar zijn vrouw en huis. |
| Einde |
Het laatste wat ik van hen hoorde was dat ze samenwonen en voor elkaar zorgen
elkaar zo goed als een stel dat kan...
|
